Do badania konstrukcji wykonanych z metalu stosuje się nieniszczące lub niszczące techniki. Pierwsze z wymienionych pozwalają zweryfikować stan techniczny oraz stopień zużycia materiałów bez ingerowania w ich strukturę. To sprawia, że w ten sposób kontrolować można zarówno nowo powstałe konstrukcje, jak i te już istniejące. Najczęściej wykorzystywane są metody wizualne, penetracyjne, radiograficzne oraz ultradźwiękowe. Do wykonywania badań penetracyjnych konieczne jest zastosowanie środka penetrującego oraz wywoływacza. Z kolei technika korzystająca z promieniowania rentgenowskiego wymaga użycia specjalistycznych lamp rentgenowskich. Dzięki nim możliwe jest wykrywanie pęknięć, pęcherzy gazowych oraz niezgodności wewnętrznych.
Badania radiologiczne nazywane również radiograficznymi, polegają na prześwietleniu badanego materiału za pomocą wiązki promieniowania rentgenowskiego. Rolę detektora pełni zwykle błona fotochemiczna. Promieniowanie przenikające przez badany przedmiot jest w różnym stopniu absorbowane. Różnice w absorpcji tworzą obraz nazywany radiogramem. Po przeprowadzeniu obróbki uzyskanego obrazu dokonuje się oceny jakości całych wyrobów lub poszczególnych złącz. Nieinwazyjne metody badań RT znakomicie nadają się do weryfikacji jakości zarówno spoin czołowych, jak i pachwinowych. Niewątpliwą zaletą tej techniki jest łatwa interpretacja uzyskiwanych wyników. Dzięki możliwości uzyskania radiogramu wynik może być wielokrotnie analizowany przez różnych fachowców. Jest to szczególnie istotne w przypadku pojawienia się jakichkolwiek wątpliwości co do rezultatów badań. Pomimo tego, że badanie radiograficzne jest coraz częściej zastępowane metodą ultradźwiękową, nadal doskonale sprawdza się do kontrolowania elementów cienkościennych.
