Noktowizor to system poprawy obrazu, który pozwala zobaczyć scenę lub obiekt w ciemnym otoczeniu. Przetwarza on istniejące światło pochodzące ze światła gwiazd, księżyca lub promieniowania podczerwonego na obraz, który może być oglądany przez ludzkie oko.
Pierwszy opracowany system oparty był na promieniowaniu podczerwonym, znany jako aktywne oświetlenie. Operator nosi hełm z kamerą wideo na podczerwień wysyłającą sygnał do nadajnika, który transmituje go przez szerokie pasmo częstotliwości do odbiornika noszonego przez inną osobę. Odbiornik posiada elektroniczny wyświetlacz i okular. Zaletą tego systemu jest to, że wzmacnia on światło zastane, dzięki czemu dobrze widzi w ciemności otoczenia. Wadą jest to, że obraz tworzony przez ten system nie jest zbyt ostry; ze względu na charakter jego działania trudno jest zredukować szumy na tyle, aby zapewnić dobrą rozdzielczość.
Druga technika została opracowana podczas II wojny światowej i była stosowana przez obie strony: pasywne oświetlenie wykorzystujące wyłącznie światło gwiazd otoczenia. Obrazy uzyskane tą techniką są niskiej jakości i mają bardzo mały kontrast, ale zaletą jaką mają te noktowizory jest to, że są bardzo łatwe w produkcji i obsłudze.
Trzecia metoda została opracowana przez wojsko amerykańskie podczas wojny w Wietnamie. Wykorzystuje ona aktywne oświetlenie; to znaczy, że jakieś źródło światła, takie jak latarka lub reflektor, jest używane do oświetlania obiektu, dzięki czemu można go zobaczyć bardziej szczegółowo. Technika ta została wykorzystana do uzyskania dobrej jakości obrazów w szerokim zakresie warunków, ale wymaga specjalnego sprzętu i szkolenia.
